vrijdag 21 december 2007

kleine natuurwonderen



Elke ochtend sta ik met de zon op. Zodra het licht is loop ik buiten met mijn Zarah en Sofie. De twee honden hollen en spelen om mij heen en ik geniet van de stilte en de natuur. De laatste dagen is het heerlijk weer. 's Nachts vriest het een graad of 10 à 15 en dat levert in de vroege ochtend een prachtige witte wereld op.
In ons beukenbos vond ik daar een klein natuurwonder. Eerst snapte ik niet wat ik zag en dacht een restje kerstversiering of zo te zien. Uit een tak stak een wit "baardje". Bij nadere inspectie bleek dit een prachtige pluizige concentratie van ijskristallen te zijn. Ik herinnerde me het wel eens in natuurboeken gezien te hebben. Maar nu lag het zomaar in mijn tuin. En niet eentje, maar een hele boel. Ik heb er een meegenomen en gefotografeerd. Zie hier het resultaat.
Niet lang erna was het al ingezakt.
E.

kerstmarkt


Daar zit je dan boven op je berg in je nieuwe paradijsje. En dan wordt het kerst. De hele familie zal overkomen uit Nederland en in je hoofd klinken de kerstliedjes. Kerstboom uit de tuin gehaald (erg fijn als je zo'n groot stuk land hebt en er staan zoveel bomen op. Er staat er altijd wel een op een foute plek die je zonder gewetensbezwaren af kan zagen) en versierd. Losse takken liggen overal buiten na de laatste nachtelijke storm, dus ook veel mooie bruikbare kersttakken. De hele boel binnen versieren en een beetje de plekken camoufleren die nog niet af zijn.
En dan loop je al mijmerend door de tuin takken te verzamelen met je honden spelend om je heen en dan lijkt het alsof je gedachten werkelijkheid worden. De kerstmelodiën zitten niet meer in je hoofd, maar komen vanuit het dal! De honden staan met scheve koppies naar beneden te kijken, want die snappen er ook niks van. Het is de kerstmarkt.
De hele maand december is Plombières-les-Bains in de ban van de Marche de Noël. Het hele stadje is van top tot teen versierd met lichtjes, kerstbomen, versieringen en groepen poppen in een bepaald thema (sprookjes, Sint-Nicolaas, kerstbos enz.enz.)
En dan natuurlijk de vele houten stalletjes met allerlei leuke en lekkere dingen die je kan gaan kopen. Als je een indruk wilt krijgen hoe alles er uitziet, kijk dan maar eens op de site www.marchedenoel-plombieres.com. Vooral de foto's zijn aan te bevelen om eens te bekijken. Misschien staan wij ook wel ergens op een foto, want we zijn trouwe klanten.
Het is dé gelegenheid om je stadsgenoten te leren kennen. Overal waar je wat koopt of staat te kijken, knoopt de een of ander in opperbeste kerststemming wel een praatje met je aan. Heel goed om je franse taal te oefenen en erg leuk. Als ze horen dat je geen toerist maar een inwoner van Plombières bent, word je gelijk van harte welkom geheten en willen ze weten waar je woont, wat je gaat doen, waarom en of je het wel leuk vindt. En als je dan iemand tegen komt die je al kent word je onthaald alsof je de dikste vrienden bent. Zo gaat dat bijvoorbeeld met onze loodgieter. een schat van een man, die altijd voor ons klaar staat. We komen hem steevast tegen op de kerstmarkt. De eerste keer haalde hij gelijk zijn vrouw, zijn moeder, een vriend, nog een vriend, de oude postbode, een wethouder en nog wat mensen erbij, om ons voor te stellen en een gezellig praatje te maken. Je voelt je gelijk erg welkom en opgenomen in de gemeenschap.
De markt zelf is natuurlijk ook erg leuk. Leuke snuisterijtjes, heerlijke wijnen, lokale kazen, worsten (heerlijk vers van de barbeque met een flinke kwak lokale mosterd op een stokbroodje, warm rood wijntje erbij: mmmmmm!) en ook de nodige zoete lekkernijen. We hebben ook een wijnboer uit de buurt leren kennen, met heerlijke wijn en hebben gelijk afspraken gemaakt over het leveren van wijn voor de eventuele table d'hôte (diner-service) die we willen gaan aanbieden.
Kortom: Plombières-les-Bains is erg aan te bevelen zo net voor de kerst.
En dan heb ik het nog niet eens op de sneeuw zo vlakbij op de Route de Crête, of mogelijk gewoon in de tuin.
E.

zondag 18 november 2007

de honden in Plombieres





Tijd om eens stil te staan bij het effect van verhuizen op honden. Ik spreek natuurlijk regelmatig hondenkenners en liefhebbers en krijg vaak de vraag hoe het met mijn Berners gaat zo tijdens alle verhuisdrukte. Dat is niet zo'n vreemde vraag, want voor de mens is een verhuizing (laat staan een emigratie) al een hele aanslag op je zenuwen en emoties, laat staan voor honden aan wie je niet kan uitleggen wat er allemaal gebeurt.
Allereerst worden al hun bekende vertrouwde plekjes overhoop gegooid, weggehaald of verdwijnen achter of onder stapels dozen. De baasjes zijn niet zichzelf, moe, geïrriteerd en bezorgd. In ons geval zijn Zarah en Sofie ook extra vaak naar het pension geweest als wij weer een weekend naar Frankrijk gingen. Nu is het pension Animal-Plus in Brummen (www.animal-plus.nl) een geweldig adres om je honden naartoe te brengen, maar als het om de twee weken moet, vinden de hondjes het toch minder leuk worden. Onze Sofie, die toch erg makkelijk is stond op het laatst gewoon te trillen als ik haar tuigje voor in de auto omdeed, omdat ze donders goed in de gaten had, dat ze weer een weekendje van haar vertrouwde plekjes verwijderd zou zijn. En als ik haar overdroeg aan de fantastische beheerders daar, die ze vol liefde en zorg ontvangen, keek ze me toch smekend aan met zo'n blik van "laat me niet alleen". Nou is Sofie een echte Berner Sennen met heel zielige hang-oogjes, dus dat maakt het nog dramatischer.
Al met al was de periode vlak voor de laatste gang naar Frankrijk, niet erg makkelijk voor ze.
Daar is nu dus een einde aangekomen, maar ook hier is het niet gelijk allemaal geweldig. Ons huis is nog verre van af en dus staan ook hier weer vele dozen en rommel. Alles is ook vreemd voor de honden, alhoewel ze heel goed kunnen ruiken dat het onze eigen spulletjes zijn. Ik zal ook nooit vergeten, dat toen we 's avonds, na de laatste rit hierheen, hier binnen kwamen en ik de afdekzeilen van de zitbank haalde, Zarah er gelijk insprong en zich oprolde in een hoekje. Die bank kende ze en daar had ze al heel veel in gelegen. Een klein vertrouwd hoekje in een wereld van onbekende dingen.
Ik ben dan ook gelijk aan de slag gegaan om meer rust-plekjes voor de dametjes te creeëren. Kleedje op de grond, hondekussens in een hoekje enz. En dan nieuwe regelmaat: rituelen bij het eten, slapen, uitlaten (hoeft niet echt, maar nu doe ik het wel, dat is goed voor hun ritme), op z'n tijd een kauwbotje en nog meer van die dingen.
En het helpt.
Ze blijven wel heel erg aanhankelijk, terwijl het altijd erg zelfstandige dames zijn geweest, ze zijn het liefst de hele tijd bij me. Dat is gezellig, maar onder de douche en op de wc gaat dat toch echt niet!
Maar ze zijn steeds vrijer aan het spelen en rennen op onze 2,5 hectare en genieten steeds meer van alle nieuwe, spannende plekjes en geurtjes.
En nu ook nog sneeuw! Berners en sneeuw: die horen bij elkaar. Dus dat geeft nog meer pret!
Bij dit schrijven dus ook maar wat sneeuwplaatjes.
Het is een adembenemend schouwspel hier met al die sneeuw. Ook als je gaat autorijden in de omgeving, is het wonderschoon met alle bergen met witte toppen en hellingen, bevroren watervalletjes met vele ijspegels en de witte daken van de statige monumentale panden van Plombières-les-bains.
Ook heel erg aan te bevelen: wintervakantie in de Vogezen, in een van onze twee vakantiehuizen...

zondag 11 november 2007

Emigreren

Het is zover!!! We wonen nu echt in Frankrijk.
In het weekend van 3 en 4 november zijn we met 3 busjes volgepakt met al onze spulletjes vertrokken. Na een gezellige rit en weinig problemen onderweg kwamen we om ongeveer 7 uur 's avonds aan. Snel nog een bus uitgepakt en toen naar beneden gelopen van de heuvel af naar het centrum van Plombieres. Heerlijk gegeten bij Hotel du Commerce, ons vaste adresje. Fantastische vriendelijke eigenaars en goed frans eten voor een schappelijk prijsje. Vooral de plaatselijke specialiteit 'nectar du rubarbe' is bij ons favoriet als aperitiefje. De huiswijnen zijn ook perfect.
Daarna moe maar voldaan naar bed, om de volgende ochtend weer fris aan het ontbijt te verschijnen. René had alweer een wandeltochtje naar beneden gemaakt, om het heerlijke verse (stok)brood en de croissantjes te halen (ook vers op zondag dus!!)
De twee resterende bussen geleegd en na de lunch weer terug naar Nederland. Jawel, wij ook, want we moesten nog werken.
Nog vier dagen werken en daarna misschien wel nooit meer van 9 tot 5 achter een burootje zitten! Ongelooflijk!
Vrijdag 9 november was de echte emigratie: eerst alle laatste losse eindjes in de auto, honden erbij gepropt (ze zaten best riant achterin hoor!!! Beter dan ons!) en op naar het gemeentehuis. Daar officieel uitgeschreven: nu zijn we statenloos, echte wereldburgers. Daarna snel door naar de notaris en het huis verkopen d.m.v. wat formaliteiten en handtekeningen.
Toen waren we echt vrij!!!!
Als eerste de hondjes ook maar even wat vrijheid gegund en ze lekker laten rennen ergens in een natuurgebiedje. Toen begonnen aan een barre rit. Tussen Arnhem en Nijmegen stonden we al lekker vast. Half uur vertraging waardoor we in Eindhoven en Limburg te laat waren en dus ook daar midden in de vrijdagmiddagdrukte. Overal vertraging, drukte en ook nog eens sneeuw in de Ardennen (wel erg mooi allemaal met zo'n pak sneeuw). Resultaat: 11 uur 's avonds pas in Plombieres. Goede raad voor alle mensen die richting het zuiden willen gaan: als je op vrijdag moet reizen vertrek dan 's ochtends zo vroeg mogelijk (rond 5 is het beste), dan ben je alle drukte voor.
En nu is het zondagavond 11 november en ik woon echt in Plombieres! Zaterdagochtend werden we wakker in een prachtige witte wereld. Ons paradijsje weer heel anders maar ook weer adembenemend mooi. Gelijk met de hondjes Zarah en Sofie een sneeuwwandeling gemaakt, ze waren helemaal door het dolle. Berner Sennens houden ook erg van sneeuw en dus was het een en al pret. Helaas ging het al snel dooien. 's Middags gingen we boodschappen doen in Xertigny, de dichtsbijzijnde grote supermarkt (±12 km).
Vandaag is het druilerig weer, maar toch weer droog tussendoor, zodat we met de viervoeters de buurt konden verkennen. Langs de franse buren gelopen, die gelijk naar buiten kwamen om ons voor volgende week op de borrel te vragen. Erg vriendelijke lieve mensen. Ook gek op de honden: ze wist zelfs Sofie haar naam nog, terwijl ze alleen van de zomer hun foto's hadden gezien en nog nooit live hadden mogen aanschouwen.

Foto's hebben we even niet kunnen maken. Er zit nog zoveel in dozen en de oplader van het fototoestel was even zoek (en hard nodig!) ...
Volgende keer meer en met foto's.
Ellis

woensdag 17 oktober 2007

Het weer

We zijn nu al een keer of 10 naar Plombières geweest en dat was meestal een lang weekend. Halverwege de week checkten we even Weeronline (Luxeuil met weerstation ligt in de buurt) , en jawel... weer goede voorspellingen. En die kwamen ook steeds uit. Voor ons lijkt het alsof de hele zomer en de herfst tot nu toe de zon heeft geschenen in de Vogezen. Volgens onze sympathieke loodgieter monsieur Chanteranne heeft het op doorweekse dagen toch wel eens geregend!
Op de vraag of het normaal is dat in oktober het weer nog zo goed is knikte hij bevestigend. "Meestal is de hele maand oktober prachtig, een zonnetje en schitterende herfstkleuren, een ideale maand eigenlijk." Kijk, dat horen we graag!
De buurman had ons al eerder verteld dat de winters ook tamelijk spectaculair kunnen zijn. "Meestal valt er wel een meter sneeuw", zei hij glimlachend, "Soms ligt het een paar dagen, soms een paar weken, maar het is echt anders dan in jullie vlakke landje."
Diezelfde buurman heeft trouwens ezels. We hebben ze nog niet gezien (er ligt een klein bos tussen zijn en ons huis) maar wel gehoord!



17 oktober
Morgen gaan we weer naar Plombières! Dit maal gaan er hulptroepen mee, zodat we lekker veel kunnen klussen.
Het wordt een verrassing wat de aannemer allemaal gedaan heeft. Zo gauw we terug zijn komt het allemaal op deze blog te staan.
De weersberichten zijn gunstig. Droog, blauwe luchten en veel zon, maar dit keer wel wat frisser: echt lekker herfstweer!
Onze kleine Lizards (hagedisjes/salamandertjes, hoe heten ze eigenlijk in het nederlands?) zijn misschien al wel aan hun winterslaap begonnen. De laatste keer heb ik "Bram" , onze huis-Lizard, nog proberen te fotograferen. Bijgaand de resultaten.

maandag 8 oktober 2007

het dak






8-10-'07
Net terug uit Plombières. Het was weer fantastisch weer: 24 graden en strak blauwe luchten! Toch echt wel een stuk lekkerder dan in nederland. Het is tenslotte al begin oktober!
Er is tijdens onze afwezigheid weer een hoop gebeurd. De aannemer Sarl G.Renov88 is druk bezig. Het dak van huis Boris is er al af en de latjes voor de pannen worden bevestigd. Het worden mooie dakpannen, geheel in oude stijl.
Er is ook veel gesnoeid en gezaagd, waardoor de huizen nu goed zichtbaar zijn. Wat lijken ze nu groot!
Wij zijn in eigen huis druk aan het schilderen en timmeren. De keuken is zo goed als af en de huiskamer op de eerste verdieping vordert gestaag. Volgende week komen de houtkachel en de nieuwe waterpomp.
Als we 9 november definitief naar Frankrijk verhuizen, zullen we er dus comfortabel en warm bijzitten.

De reserveringen gaan goed. Iedereen is erg enthousiast en blij met de mogelijkheid om eindelijk eens een vakantiehuis te hebben gevonden op een leuke afstand van nederland, die helemaal op honden ingesteld is, zonder restricties in grote en aantal honden.

vrijdag 28 september 2007

Van start


22 september 2007

De verbouwing van de twee gites (vakantiehuizen) van La petite Frida in Plombieres les Bains is van start gegaan.
De aannemer heeft z'n sjovel geparkeerd voor huis Boris en is begonnen met kappen en ruimen rond de huizen.
Onze honden Zarah en Sofie zijn erg nieuwsgierig en willen alles even van dichtbij bekijken. De franse stoere werklui zijn onder de indruk van zulke mooie honden en zijn verbaasd dat ze zo goed opgevoed en vooral lief zijn.
Helaas moeten we weer naar Holland en kunnen we vrijdag 5 oktober pas zien hoe het werk vordert.