Het is toch zo dicht bij Nederland dit stukje Frankrijk waar ik mijn tweede thuis heb gevonden, en toch is het soms zo'n geheel andere wereld.
Belt mijn moeder op terwijl ik net even het huis in gegaan ben omdat de volle zon op mijn hoofd me iets te heet werd tijdens het snoeien van een wel erg weelderige border. Begint ze te klagen over de kou: het lijkt wel herfst met zoveel dagen regen en kou achter elkaar. Dat is dan net niet echt als ik naar buiten naar de strakke blauwe lucht kijk.
Het weer is niet het enige wat je doet denken op een andere planeet te zijn. Zo liep er ineens een enorm insect over de ontbijttafel. Zo'n joekel van een kever in deze vorm had ik nog nooit gezien. (zie foto)
En dan zijn er ook de Lerots (ook foto), een soort korenwolfachtige kaagdiertjes die vrolijk komen donderjagen onder onze dakpannen. Een soort wilde hamster, met een heel lief koppie. (De wetenschap dat het van die schattige beestjes zijn, doet je ze hun lawaaimaken vergeven.) Dat had ik in nederland toch nooit gedacht dat die ooit in mijn eigen tuinmuurtjes zouden leven.
De bloemenpracht in de wilde natuur is ook zo anders. Daar kan ik me zo in verheugen dat ik van die prachtige velden met wilde bloemen zo dicht bij mijn thuis kan vinden!
En dan gaat René gewoon werken vandaag in Amsterdam en rijdt daarna weer naar huis, naar die andere wereld. Zo anders en zo dichtbij nederland!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten