Het begint

Eerst zie je er eentje, als het lage avondzonnetje er met zijn lange stralen op schijnt. Dan beginnen ze op te vallen: de topjes van de bomen in andere, spectaculaire kleuren. Jawel: de herfst begint de bomen weer te veranderen in één grote kleurenpracht.
Het begint.
Tijdens mijn wandelingen met de honden kijk ik nu weer heel anders naar de natuur om me heen. Gretig zoek ik de grond af naar hele mooie gekleurde bladeren. En die pak ik op en neem ze mee. Waarom? Weet ik ook niet. Maar als ik naar huis loop met een aantal van die mooie exemplaren, voel ik me rijk. Misschien is dat nog wel een restandje van mijn leven in nederland, die me het moois uit de natuur mee laat nemen. Want toen zat ik daarna hele dagen op kantoor en miste de natuur. Die bladeren gaven mij dan een klein beetje van al dat moois binnen handbereik.
Nu kan ik dagelijks genieten van die kleurenpracht en ik als sociaal mens vind dat soms een beetje moeilijk om dat in mijn eentje te doen. (René is tenslotte nog steeds veel in nederland). Dus ben ik blij als ik gasten in mijn vakantiehuis Boris heb en weet dat ik de mogelijkheid heb geschapen om deze mensen er ook van te laten genieten.
En als je dan later leest dat de gasten er echt van genoten hebben (bv. in het gastenboek, of op de site van sommigen -lees bv. www.borke.nl, onder 'updates': vakantie in de vogezen), dan voelt dat goed.

Kerstmarkt (2)

Al twee jaar lang komen we op de befaamde kerstmarkt in Plombières. Dat is niet de doorsnee kerstmarkt zoals je die van duitsland kent, maar het is veel meer. Niet alleen maar Glühwein en warme worsten en vele houten huisjes met kerstfrutsels, maar een compleet versierde stad met vele soorten entertainment. Naast alle versierde huizen met girlandes en strikken aan de balkons, staan er op elk hoekje en pleintje complete tafrelen van mens- en dierpoppen die sprookjes of kerstscenes voorstellen.
De mensen uit Plombieres lopen in nostalgische kostuums en er is een hoop muziek en gezang. Er worden optochten gehouden (ook een met Sinterklaas) en er zijn muziekoptredens en andere performances. Kortom, echt veel meer dan een kerstmarkt en dat de hele maand december, de vier weekenden voor de kerst. (zie ook mijn blog "Kerstmarkt" van dec 2007).

Nu ik hier woon wil ik graag integreren in de gemeenschap van Plombières en ik moet veel praktijkervaring opdoen om mijn frans op een hoger niveau te krijgen. Dus toen ik hoorde dat ze vrijwilligers zochten voor de kerstmarkt heb ik mij tot de desbetreffende persoon gericht om me aan te melden. Ze waren zeer verrast en erg blij met mij als nieuwe aanwinst van het team. Een grafisch vormgever van een jeugdige leeftijd (meeste zijn 60+) met nieuwe ideeën was zeer welkom. Dus nu ga ik elke woensdagmiddag naar het atelier van de kerstmarkt. Het is erg gezellig en ook leuk werk om te doen. Mijn frans vliegt vooruit en mijn woordenschat breidt zich elke week uit.
Twee weken geleden heb ik zelfs al de sleutel van het atelier gekregen, ik voelde me zeer vereerd. Dus afgelopen week gelijk heel vroeg erheen gegaan, zodat ik de deur kon openen voor de rest van de dames. En ik was zo slim om ook even mijn camera mee te nemen. Nu ik alleen was in het oude schoolgebouw waar het atelier zit, kon ik even wat foto's maken. Het resultaat zie je hieronder. Een duizelingwekkende hoeveelheid zelfgemaakte kerstversieringen ligt er opgeslagen, van 12 jaar kerstmarkt in Plombières. En nu ook wat van mijn hand (bv de vrolijke kerstmannetjes: zie derde foto).

Paddenstoelen

Ze zijn er weer. In alle soorten en maten.
Elke keer als ik een wandeling maak rond La Petite Frida kom ik weer nieuwe vormen en kleuren tegen. Prachtig.
Voor ons is het een onderdeel van de schoonheid van de natuur. De fransen denken daar heel anders over. Zien ze een paddenstoel dan zien ze hem gelijk al met wat verse kruiden pruttelen in een pan. 'Delicieux!'
Op de radio wordt zelfs getipt dat ze er weer volop zijn en men trekt er massaal op uit om ze te zoeken. Toen René en ik hier in de buurt een -overigens weer prachtige- wandeling maakten, kwamen we hier en daar wat mensen tegen en allemaal begonnen ze over paddenstoelen. Of ze wat gevonden hadden, welke soorten en hoeveel het er zijn dit jaar en meer van die wetenswaardigheden. Ze gingen er klakkeloos van uit dat wij daar ook liepen met maar een doel voor ogen: paddenstoelen zoeken. Maar wij hollanders doen dat niet, bang om een giftige te vinden. Wij kijken er liever naar.
Dus hier maar wat plaatjes van een aantal rond ons huis staande exemplaren.