Eerst zie je er eentje, als het lage avondzonnetje er met zijn lange stralen op schijnt. Dan beginnen ze op te vallen: de topjes van de bomen in andere, spectaculaire kleuren. Jawel: de herfst begint de bomen weer te veranderen in één grote kleurenpracht.
Het begint.
Tijdens mijn wandelingen met de honden kijk ik nu weer heel anders naar de natuur om me heen. Gretig zoek ik de grond af naar hele mooie gekleurde bladeren. En die pak ik op en neem ze mee. Waarom? Weet ik ook niet. Maar als ik naar huis loop met een aantal van die mooie exemplaren, voel ik me rijk. Misschien is dat nog wel een restandje van mijn leven in nederland, die me het moois uit de natuur mee laat nemen. Want toen zat ik daarna hele dagen op kantoor en miste de natuur. Die bladeren gaven mij dan een klein beetje van al dat moois binnen handbereik.
Nu kan ik dagelijks genieten van die kleurenpracht en ik als sociaal mens vind dat soms een beetje moeilijk om dat in mijn eentje te doen. (René is tenslotte nog steeds veel in nederland). Dus ben ik blij als ik gasten in mijn vakantiehuis Boris heb en weet dat ik de mogelijkheid heb geschapen om deze mensen er ook van te laten genieten.
En als je dan later leest dat de gasten er echt van genoten hebben (bv. in het gastenboek, of op de site van sommigen -lees bv. www.borke.nl, onder 'updates': vakantie in de vogezen), dan voelt dat goed.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten