Alles wordt elke keer weer een beetje mooier en beter. Huis Boris krijgt af en toe een opknapbeurtje (da's niet eenvoudig als je zo vol zit met reserveringen! Alleen bij annuleringen of mensen die een dagje eerder vertrekken kan er iets meer gedaan worden dan alleen maar poetsen!). Een likje verf, een afzuigkap toevoegen, de beschadigingen in de zeilvloer restaureren enz enz.
Aan huis Tosca wordt stug doorgewerkt, is het niet actief dan toch zeker wel passief (aanschaffen van te verwerken materialen zoals vloerbedekkingen en isolatie-materiaal). Onze klusman Eric gaat al beginnen met binnenmuur plaatsen voor de badkamer en deze inrichten. Maar eerst de tweede trap er in, want de eerste is er al!
Nog een grote verandering is onze toegangsweg. Tot mijn grote verrassing liepen er ineens officiële heren van de gemeente over mijn terrein te meten en bespreken hoe en tot hoever ze onze weg zouden asfalteren. Een week later begon het al. Het heeft wel wat langer geduurt dan gedacht, maar nu is er een prachtig wegdekje. Erg fijn voor de wintermaanden, want veel beter te berijden met gladheid en ook beter te ontdoen van een dikke sneeuwlaag.
Het was een heel gedoe met een hand-sproeier waar de pek uitkwam en daarna met een schep het fijne grind erover verspreid. Een handwalsje heeft het vast-geplet. De zijkanten waren wel erg zwart gespat met pek, maar dat heb ik later zelf met wat zand weggewerkt.
Hieronder een beeldverhaal van het proces:
Inno loopt langs net geëgaliseerde oude wegdek
Grof grint er op
Trekker met fijn grint en pek-tank worden klaargezet en het spuiten en grintverdelen gaat beginnen
Als de trekker wegrijdt maakt hij gelijk weer een spoor in het nieuwe wegdek, gelukkig ging de wals er nog overheen
Nu is hij prachtig en het knispert ook erg gezellig als je eroverheen rijdt.
